Domowa wiewiórka (burunduk syberyjski) to zwierzę o bardzo wdzięcznej urodzie. Niech nie zwiedzie nas jednak uroczy pyszczek tego zwierzaka. Burunduki w środowisku naturalnym są samotnikami, które większość czasu spędzają na poszukiwaniu pożywienia. To wytrawni wspinacze doskonale radzący sobie na drzewach. Ze względu na to, że burunduki syberyjskie coraz częściej są hodowane jako zwierzę domowe, coraz częściej spotkamy się z określeniem domowej wiewiórki.
Co warto wiedzieć o domowej wiewiórce
Wbrew pozorom, burunduki syberyjskie są dość wymagające w hodowli i znacznie różnią się od innych gryzoni hodowanych jako zwierzęta domowe. Są bardzo niezależne, potrzebują dużo ruchu i raczej nie lubią pieszczot i zabawy, w związku z tym, na pewno nie jest to odpowiedni wybór dla dziecka. W okresie jesiennym burunduki stają się bardziej agresywne i mogą pokąsać swojego właściciela, jeśli uznają go za rywala na ich terenie poszukiwania jedzenia. Aby zachować je w dobrym zdrowiu psychofizycznym, trzeba zadbać o odpowiednie warunki w klatce, a także zapewnić wybieg.
Zwierzęta te występują naturalnie w Chinach, Japonii, Mongolii oraz oczywiście na Syberii. Jest to samotnik, który przywiązuje się do swojego terytorium i jest gotowy zażarcie go bronić. Inne wiewiórki toleruje wyłącznie w okresie godowym, a to oznacza, że para burunduków wymaga dużej klatki oraz osobnych domków, które będą ich małą enklawą w klatce. W niewoli żyją średnio ok. 7 lat.
Domowa wiewiórka potrzebuje dużej klatki
Domowa wiewiórka, czy też wiewiórka syberyjska, jak zwykło się nazywać burunduki, jest aktywna przez większość dnia. W tym czasie skupia się głównie na poszukiwaniu jedzenia. Doskonale się wspina oraz potrzebuje dostatecznej ilości ruchu. Dlatego też, zamiast klatki lepiej wybrać wolier o wymiarach przynajmniej metr na metr i wysokości dwóch metrów. Im większa klatka, tym lepiej będzie się w niej czuł burunduk, który jako niezależny samotnik potrzebuje sporo przestrzeni dla siebie.
W klatce powinno znaleźć się kilka gniazd do spania oraz gałęzie do wspinania. Gniazda z trawy, mata kokosowa czy mata z konopi będą natomiast służyć domowej wiewiórce do ukrywania się. Warto umieścić w klatce lub wolierze kuwetę ze żwirkiem lub piaskiem. Burunduk jest bowiem zwierzęciem dbającym o higienę i zazwyczaj załatwia potrzeby fizjologiczne w jednym miejscu. W wolierze potrzebna jest gruba warstwa ziemi, w której burunduk będzie mógł swobodnie kopać tunele oraz jamy. Niezbędna jest także doniczka pełniąca funkcję wanny, karmniki oraz poidełko.
Wystrój klatki dla burunduka
Burunduki syberyjskie potrzebują bardzo dużej ilości ruchu. O ile zatem woliera nie jest dostatecznie duża, troskliwy właściciel powinien zadbać o duży wybieg, w którym burunduk będzie miał okazję kopać tunele, wspinać się i do woli biegać. Przestrzeń powinna być jednak dobrze zabezpieczona. Należy schować wszelkie miękkie przedmioty, kable oraz inne elementy, które mogą zostać pogryzione. Wybieg nie powinien także obejmować niskich mebli, pod którymi burunduk chętnie się skryje. Należy pamiętać, że zwierzę toleruje właściciela, ale nie jest z nim mocno związane.
Sen zimowy wiewiórek domowych
Burunduk syberyjski w okresie jesiennym dużą część czasu przeznacza na zdobywanie i magazynowanie pożywienia. Zakłada także bezpieczne gniazdo lub jamę. Nie wszystkie wiewiórki zapadają w sen zimowy, jednak w zimie są zdecydowanie mniej aktywne i więcej czasu odpoczywają. Jeśli zapadną w głęboki sen na kilka dni lub tygodni, nie należy im wówczas przeszkadzać. Wybudzenie burunduka niekorzystnie odbije się na jego zdrowiu.
Dieta wiewiórki domowej
Jako podstawowy pokarm w zupełności wystarczą mieszanki paszowe dla małych gryzoni. Wiewiórka domowa 2-3 razy dziennie powinna również otrzymywać różne gatunki orzechów. Można je rozrzucić po wolierze, dzięki czemu, burunduk spędzi więcej czasu na poszukiwaniach. Kilka razy w tygodniu burunduk musi zjeść larwy owadów lub małe chrząszcze. To niezbędna dawka białka. Do tego dochodzą warzywa i owoce. Wiewiórka domowa nie trawi jednak wielu warzyw, np. kapusty i sałat, dlatego należy uważnie sprawdzać, jakie warzywa mogą jeść burunduki.