Kot perski, jak sama nazwa wskazuje, rzeczywiście wywodzi się z terenów dawnej Persji, jednak w praktyce nie ma już wiele wspólnego z kotami, które dawniej zamieszkiwały tamtejsze tereny. Bardzo rygorystyczna selekcja hodowlana znacznie odmieniła ich wygląd, ale również zachowanie i charakter. Współczesne koty perskie nie nadają się do życia na zewnątrz, są to na wskroś domowe zwierzęta. W tym artykule powiemy kilka słów o wyglądzie, charakterze, a także zdrowiu kota perskiego.
Kot perski i jego charakterystyka
Kot perski to dość duży i krępy kot, którego waga może osiągać nawet 7 kg. Głowa kota jest okrągła i szeroka, choć ciężko to dostrzec na pierwszy rzut oka ze względu na bardzo długą i gęstą sierść, która sprawia, że kot wydaje się dużo większy, aniżeli jest faktycznie. Spod gęstej sierści wystają duże i okrągłe oczy. Persy występują w ponad 100 różnych kolorystykach, jednak do umaszczeń wzorowych zaliczamy: solid, pręgowane, dymne, bikolor oraz colorpoint. Persy posiadają duże łapy zakończone okrągłymi stopami. Pomiędzy palcami wyrastają gęste kępki włosów stanowiące ochronę dla opuszków. Jest to spadek po pierwotnych kotach perskich, u których włosy te zapewniały ochronę przed gorącym piaskiem.
Charakter i usposobienie kota perskiego
Kot perski to wybitny domator, który bardzo niechętnie spędza czas na dworze. Wszystko za sprawą bardzo gęstej sierści, do której przylegają pozostałości roślin, zanieczyszczenia, ale również owady i pasożyty. Koty tej rasy nie potrzebują również dużej ilości ruchu i z całą pewnością nie są miłośnikami wspinaczki na drzewa. Dla wielu persów „kot łowny” to określenie obce. Wiele osobników tej rasy absolutnie nie przejmie się widokiem myszy lub innego, drobnego zwierzęcia, a nawet jeśli się przejmie, będzie to częściej ucieczka, aniżeli atak. Niemniej jednak, persy to bardzo inteligentne i sprytne zwierzęta i o ile matka natura obdarzyła je instyktem łowieckim, to mogą być naprawdę skutecznymi łowcami, które wykorzystują swoją inteligencję, aby zanadto się nie zmęczyć, a jednocześnie dopaść ofiarę.
Kot perski jest bardzo łasy na pieszczoty oraz zabawy. Chętnie spędza czas ze swoim właścicielem i preferuje miejsca miękkie, wygodne i położone blisko domowników. Jako arystokrata musi mieć prawdziwy luksus, a zatem persa naprawdę ciężko zgonić z łóżka, fotela, kanapy lub innego, wygodnego mebla, który kot perski namaści jako swoją własność. Persy są także bardzo cierpliwe i zwykle odznaczają się łagodnym usposobieniem wobec dzieci. Dobrze znoszą zmianę miejsca zamieszkania, o ile wciąż należą do tego samego właściciela.
Kot perski i jego pielęgnacja
Długa i gęsta sierść to największa zmora właścicieli kotów perskich. Codziennie wymaga ona szczotkowania metalową szczotką z wąskim rozstawem. Ruchy powinny być zdecydowane, ale na pewno nie należy używać siły. Jeśli kot źle skojarzy szczotkowanie, wówczas zacznie uciekać na sam widok szczotki, a przy próbie użycia będzie drapał i gryzł. Dlatego już od małego kociaka należy go przyzwyczajać do szczotki, a po procesie szczotkowania podawać przysmak, aby kojarzył to z czymś miłym. Persom w gorące dni roku należy przygotować chłodną i bezpieczną przestrzeń z dużą ilością świeżej wody w misce. Koty te są bowiem bardzo podatne na przegrzanie. Persów nie należy kąpać, chyba, że jest to zalecenie ze strony weterynarza.
Koty perskie – dla kogo?
Kot perski ze względu na długą i gęstą sierść nie są zalecane osobom, które nigdy wcześniej nie miały kota. Jeśli cenisz sobie nienaganny porządek i idealnie schludne ubrania, wybierz kota z krótszą sierścią. Włosy persa można bowiem znaleźć wszędzie i to pomimo regularnego i prawidłowego wyczesywania. Kot perski jest świetnym wyborem do mieszkania, ponieważ nie lubi wychodzić na zewnątrz. To urodzony domator, który ma być wizytówką i ozdobą domu. Rasę możemy polecić także osobom, które lubią podróżować. Jeśli pers towarzyszy swoim właścicielom, szybko adaptuje się do nowych miejsc. Jest także łagodny i cierpliwy w kontakcie z dziećmi.